Week 4
Blijf op de hoogte en volg Maaike
22 Oktober 2015 | Malawi, Zomba
Lieve allemaal! Ik heb lunchpauze en even tijd voor een update:
Weekend
Het weekend aan het Cape Mclear was super! Ik ben met drie andere Nederlandse vrijwilligers gegaan welke ik in de weekenden wel eens tegen kom. Heerlijk geluierd in een hangmat, kano gevaren, Amarulaatjes gedronken, snorkel tour gedaan en zelfs banaan gevaren. Dat laatste kan ik dus niet aanraden in een Afrikaans land… Veiligheidsregels zijn hier denk ik nét even wat anders en hield er bijna een paar gebroken ribben aan over. Maar wat hebben we dit weekend gelachen zeg!! Uiteindelijk zondag avond veilig en wel weer aangekomen in mijn eigen huisje: home sweet home! Ja, ondanks dat ik alleen zit en niet veel heb, voelt echt als mijn thuis :-) Vanaf dit weekend zit ik weer alleen, mijn medevrijwilligster is weer vertrokken. Dat betekend weer de enige Azungu in de verre omtrek en geen Nederlands meer kletsen tussendoor!
Maandag 19 oktober
Een nieuwe werkweek: let's go! In de ochtend zo een 3 uur gelopen over akkers, kleine paadjes, maisvelden, heuvels en door dorpjes. Ik heb samen met een paar lokale vrijwilligers vijf CBCCC bezocht (Community based child care centers). We gingen hier langs om schriften te brengen. Op deze manier kunnen zij bijvoorbeeld verslagen schrijven en een absentie lijst bijhouden. De gebouwtjes zelf stelde niet zo heel veel voor: elk CBCCC bestaat uit één lokaaltje. Deze heeft aan de binnenkant op de muren wat vrolijke schilderingen en de cijfers 1 t/m 20 en de letters van het alfabet staan. Verder ligt er wat speelgoed: een autoband, leeg flesje, wat houten blokjes etc. Deze lokaaltjes worden gebruikt als een peuterschooltje.
In de middag een leuke Childrens Corner gedaan. De kids waren enthousiast! Ook was de temperatuur vandaag wat minder hoog, maar zo een 27 graden. En daardoor heb je gelijk wat meer energie en beter kunnen slapen. Een leuke dag gehad!
Dinsdag 20 oktober
Vanochtend zoals alle dagen wakker geworden om 4.45 uur en om 5.30 uur opgestaan. Voor het ontbijt m’n kleding gewassen en toen was het tijd om naar project te vertrekken.
Vandaag weer een keer mee geweest met de lokale politie voor het Back to school programma. Was weer een hele tocht achter in het politiebusje over de hobbelige wegen. Vorige keer had ik er zelfs een blauwe bil aan over gehouden! Ook nu vlogen we weer van links naar rechts over de achterbanken. Het was weer een hele beleving met de politie door de dorpjes lopen op zoek naar spijbelende kids. Gelukkig zaten de kinderen van de dorpjes waar wij doorheen liepen bijna allemaal op school!
De middag zou ik mee gaan om een Childrens Corner te organiseren op 15 minuten lopen van mijn huisje. Toen ik daar echter aan kwam was daar niemand. Hmmm dit klopt niet. En inderdaad... Een zes jarige jongetje, wat ook altijd deelnam aan onze Childrens Corner, is gister overleden en wordt vandaag begraven. Dit had ik duidelijk niet verwacht. Dacht een middag gezellig met de kids te ravotten en voor ik het wist was ik onderdeel van een begrafenis van een kind. De informatie was allemaal nogal vaag. Wat ik ervan begreep is dat dit jongetje een tweeling was en is overleden aan de gevolgen van Malaria. Zijn tweeling broertje/zusje is gister naar het ziekenhuis gebracht. De begrafenis zelf was heftig. Veel heftiger dan die van vorige week. De moeder van het jochie lach huilend op de grond. Ook de andere vrouwen waren niet te houden. Opvallend vind ik wel dat niemand een arm om een ander heen slaat om troost te bieden, een hand pakt of een knuffel geeft. Het lijkt of ieder met zijn eigen verdriet bezig is. Het jongetje lag in zijn eigen huisje en daar werd continue door vrouwen gezongen. Toen de zon onder ging, en ik daar een paar uur op de grond gezeten had, werd het tijd om naar huis te gaan. Beduusd en ontdaan kwam ik thuis. Op deze middag had ik me duidelijk niet ingesteld. Ik kan alleen maar hopen dat zijn broertje of zusje het wel red.
Woensdag 21 oktober
Vandaag een ochtendje meegeholpen bij de ECD (early child development). Dus eigenlijk de peuteropvang voor de basisschool. Hier komen kindjes van 2 t/5 jaar. Onwijs schattig. Ze zijn zo ondeugend en echt om op te eten. Heb even gekeken in het klasje waar de oudste ‘’les’’ krijgen. Ze dreunen in het Engels de dagen van de week en van de maand op. Maar ze hebben geen idee wat ze nou eigenlijk roepen. De woordjes worden erin gestamd zonder dat de kinderen de betekenis weten. Heel anders dan het onderwijs in Nederland. Waar er van de kinderen verwacht wordt mee te denken en dat als zij woordjes leren, ook de betekenis kennen. In de pauze kregen de kinds een heerlijk bordje pap wat gulzig en met veel geknoei werd opgegeten.
Na de lunch naar de Childrens Corner in mijn eigen dorpje geweest. Hier waren bijna 100 kinderen. Een dolle boel! Erg leuk met ze kunnen spelen en lachen. Daarna een mega pan rijst gekookt waarna ik dit over alle bekertjes heb verdeeld. Gelukkig ging dat dit keer zonder duwen en trekken en is alles netjes verdeeld! Een hele fijne en mooie dag geweest.
Donderdag 22 oktober
Vandaag weer bij de jongen langs geweest waar ik vorige week ook over schreef. De spastische jongen die op de grond lag. We zijn langs geweest om zijn rolstoel te bekijken en wat er gedaan moet worden om deze te repareren. In mijn ogen was de rolstoel echt niet meer te redden! Wat een wrak! Maar daar wordt hier uiteraard anders over gedacht :-) Want zo is er meer geld over om meer mensen te helpen. Er komt een nieuw wiel op de rolstoel en een nieuwe zitting. Want deze ontbreken nu beide. Maandag ga ik naar de stad Blantyre om een nieuwe rolstoel te kopen voor Timmothy, hij heeft nog geen stoel. Dit is ongeveer een uurtje rijden en we gaan gezellig met het lokale openbaar vervoer: de minibus!
Vanmiddag weer helpen bij de Special Needs en morgen waarschijnlijke de w.c. verder bouwen en evaluatie van de week. Het weekend ga ik met Astrid, een vrijwilligster die ik de weekenden wel eens zie, op Safari in National Park Liwonde!! Ach, je moet wat met je weekenden toch ;-)
Verder blijft het elke dag een feest om naar project te lopen, op huisbezoek te gaan, Childrens Corner te bezoeken etc. Van bizar verre afstanden roepen de kids al: Azungu! A-ZUNG-U!! (blanken) Daar moet ik nog steeds om lachen en ik roep altijd vrolijk zwaaiend Bo of Bo bo! terug (hallo). Soms roep ik Akuda (zwarte). Dat vinden ze echt hilarisch. En dat kan hier ook gewoon. Van beide kanten is het vriendelijk bedoeld en iedereen lacht er vrolijk om. Heerlijk! Verder is de privacy in m’n huisje vaak ver te zoeken en dat vergt wel wat geduld! De buren hebben geen stroom en komen om de haverklap binnenvallen om iets op te laden. Als ik bij het opstaan een beetje geluid maak, weet de buurman dat ik wakker ben en word mijn naam geroepen en komt hij binnenvallen. ''Daar gaan we weer’’ denk ik dan. Woensdag stond hij om half 7 in m’n huisje om met een strijkijzer uit het jaar 0 zijn overhemd te komen strijken. Ook leuk dat deze buurman het briljante idee had om stroom af te tappen. Alleen een beetje jammer dat hij daarmee zowat mijn hele huisje opblies. Dit ging uiteraard gepaard met een soort lichtflits, vonken en rook haha. Hij schrok er zelf ook van. Maar dat weerhield hem er niet van om het nóg een keer te gaan proberen, weer zonder eerst het stroom er af te halen. Wat een sukkel zeg! (sorry buurman).
Ik heb eigenlijk nog niks verteld over het dierenleed hier. Ik hoor jullie al denken ''tuurlijk, daar heb je Maaike weer''. Maar gevoel voor dieren hebben ze hier niet. Heb al genoeg zielige / hartbrekende dingen gezien die ik jullie zal besparen. Maar nu hebben de overburen naast een varken, honden en duiven (ja die zitten dus niet alleen in Nederland bij de Bram Ladage) nu ook een schaap aangeschaft. Dit ziet met zijn poot vastgemaakt aan een touw aan een boom. Gevolg is dat hij steeds verstrikt zit, omvalt en heel hard mekkert. Ik vind het onwijs zielig maar had me voorgenomen om me er niet me te gaan bemoeien. Gevoel voor dieren kennen ze hier niet en we zijn nou eenmaal niet in Nederland. Maar ik kijk vanaf mijn huisje precies op het arme schaap (letterlijk) en kon het gemekker vanochtend niet meer aanhoren. Ik ben dus even gaan zeggen dat ik het heel zielig vind, dat hij los moet kunnen lopen, dat hij zo zijn poot bezeerd, dat hij te veel in de zon staat etc. Uit hun reactie kon ik wel opmaken dat ze me nu officieel voor gek hebben verklaard... Nou ja, heb m'n best gedaan! :-)
Tionana! Tot mijn volgende verslag!
Hele dikke kus!!
Maaike
Weekend
Het weekend aan het Cape Mclear was super! Ik ben met drie andere Nederlandse vrijwilligers gegaan welke ik in de weekenden wel eens tegen kom. Heerlijk geluierd in een hangmat, kano gevaren, Amarulaatjes gedronken, snorkel tour gedaan en zelfs banaan gevaren. Dat laatste kan ik dus niet aanraden in een Afrikaans land… Veiligheidsregels zijn hier denk ik nét even wat anders en hield er bijna een paar gebroken ribben aan over. Maar wat hebben we dit weekend gelachen zeg!! Uiteindelijk zondag avond veilig en wel weer aangekomen in mijn eigen huisje: home sweet home! Ja, ondanks dat ik alleen zit en niet veel heb, voelt echt als mijn thuis :-) Vanaf dit weekend zit ik weer alleen, mijn medevrijwilligster is weer vertrokken. Dat betekend weer de enige Azungu in de verre omtrek en geen Nederlands meer kletsen tussendoor!
Maandag 19 oktober
Een nieuwe werkweek: let's go! In de ochtend zo een 3 uur gelopen over akkers, kleine paadjes, maisvelden, heuvels en door dorpjes. Ik heb samen met een paar lokale vrijwilligers vijf CBCCC bezocht (Community based child care centers). We gingen hier langs om schriften te brengen. Op deze manier kunnen zij bijvoorbeeld verslagen schrijven en een absentie lijst bijhouden. De gebouwtjes zelf stelde niet zo heel veel voor: elk CBCCC bestaat uit één lokaaltje. Deze heeft aan de binnenkant op de muren wat vrolijke schilderingen en de cijfers 1 t/m 20 en de letters van het alfabet staan. Verder ligt er wat speelgoed: een autoband, leeg flesje, wat houten blokjes etc. Deze lokaaltjes worden gebruikt als een peuterschooltje.
In de middag een leuke Childrens Corner gedaan. De kids waren enthousiast! Ook was de temperatuur vandaag wat minder hoog, maar zo een 27 graden. En daardoor heb je gelijk wat meer energie en beter kunnen slapen. Een leuke dag gehad!
Dinsdag 20 oktober
Vanochtend zoals alle dagen wakker geworden om 4.45 uur en om 5.30 uur opgestaan. Voor het ontbijt m’n kleding gewassen en toen was het tijd om naar project te vertrekken.
Vandaag weer een keer mee geweest met de lokale politie voor het Back to school programma. Was weer een hele tocht achter in het politiebusje over de hobbelige wegen. Vorige keer had ik er zelfs een blauwe bil aan over gehouden! Ook nu vlogen we weer van links naar rechts over de achterbanken. Het was weer een hele beleving met de politie door de dorpjes lopen op zoek naar spijbelende kids. Gelukkig zaten de kinderen van de dorpjes waar wij doorheen liepen bijna allemaal op school!
De middag zou ik mee gaan om een Childrens Corner te organiseren op 15 minuten lopen van mijn huisje. Toen ik daar echter aan kwam was daar niemand. Hmmm dit klopt niet. En inderdaad... Een zes jarige jongetje, wat ook altijd deelnam aan onze Childrens Corner, is gister overleden en wordt vandaag begraven. Dit had ik duidelijk niet verwacht. Dacht een middag gezellig met de kids te ravotten en voor ik het wist was ik onderdeel van een begrafenis van een kind. De informatie was allemaal nogal vaag. Wat ik ervan begreep is dat dit jongetje een tweeling was en is overleden aan de gevolgen van Malaria. Zijn tweeling broertje/zusje is gister naar het ziekenhuis gebracht. De begrafenis zelf was heftig. Veel heftiger dan die van vorige week. De moeder van het jochie lach huilend op de grond. Ook de andere vrouwen waren niet te houden. Opvallend vind ik wel dat niemand een arm om een ander heen slaat om troost te bieden, een hand pakt of een knuffel geeft. Het lijkt of ieder met zijn eigen verdriet bezig is. Het jongetje lag in zijn eigen huisje en daar werd continue door vrouwen gezongen. Toen de zon onder ging, en ik daar een paar uur op de grond gezeten had, werd het tijd om naar huis te gaan. Beduusd en ontdaan kwam ik thuis. Op deze middag had ik me duidelijk niet ingesteld. Ik kan alleen maar hopen dat zijn broertje of zusje het wel red.
Woensdag 21 oktober
Vandaag een ochtendje meegeholpen bij de ECD (early child development). Dus eigenlijk de peuteropvang voor de basisschool. Hier komen kindjes van 2 t/5 jaar. Onwijs schattig. Ze zijn zo ondeugend en echt om op te eten. Heb even gekeken in het klasje waar de oudste ‘’les’’ krijgen. Ze dreunen in het Engels de dagen van de week en van de maand op. Maar ze hebben geen idee wat ze nou eigenlijk roepen. De woordjes worden erin gestamd zonder dat de kinderen de betekenis weten. Heel anders dan het onderwijs in Nederland. Waar er van de kinderen verwacht wordt mee te denken en dat als zij woordjes leren, ook de betekenis kennen. In de pauze kregen de kinds een heerlijk bordje pap wat gulzig en met veel geknoei werd opgegeten.
Na de lunch naar de Childrens Corner in mijn eigen dorpje geweest. Hier waren bijna 100 kinderen. Een dolle boel! Erg leuk met ze kunnen spelen en lachen. Daarna een mega pan rijst gekookt waarna ik dit over alle bekertjes heb verdeeld. Gelukkig ging dat dit keer zonder duwen en trekken en is alles netjes verdeeld! Een hele fijne en mooie dag geweest.
Donderdag 22 oktober
Vandaag weer bij de jongen langs geweest waar ik vorige week ook over schreef. De spastische jongen die op de grond lag. We zijn langs geweest om zijn rolstoel te bekijken en wat er gedaan moet worden om deze te repareren. In mijn ogen was de rolstoel echt niet meer te redden! Wat een wrak! Maar daar wordt hier uiteraard anders over gedacht :-) Want zo is er meer geld over om meer mensen te helpen. Er komt een nieuw wiel op de rolstoel en een nieuwe zitting. Want deze ontbreken nu beide. Maandag ga ik naar de stad Blantyre om een nieuwe rolstoel te kopen voor Timmothy, hij heeft nog geen stoel. Dit is ongeveer een uurtje rijden en we gaan gezellig met het lokale openbaar vervoer: de minibus!
Vanmiddag weer helpen bij de Special Needs en morgen waarschijnlijke de w.c. verder bouwen en evaluatie van de week. Het weekend ga ik met Astrid, een vrijwilligster die ik de weekenden wel eens zie, op Safari in National Park Liwonde!! Ach, je moet wat met je weekenden toch ;-)
Verder blijft het elke dag een feest om naar project te lopen, op huisbezoek te gaan, Childrens Corner te bezoeken etc. Van bizar verre afstanden roepen de kids al: Azungu! A-ZUNG-U!! (blanken) Daar moet ik nog steeds om lachen en ik roep altijd vrolijk zwaaiend Bo of Bo bo! terug (hallo). Soms roep ik Akuda (zwarte). Dat vinden ze echt hilarisch. En dat kan hier ook gewoon. Van beide kanten is het vriendelijk bedoeld en iedereen lacht er vrolijk om. Heerlijk! Verder is de privacy in m’n huisje vaak ver te zoeken en dat vergt wel wat geduld! De buren hebben geen stroom en komen om de haverklap binnenvallen om iets op te laden. Als ik bij het opstaan een beetje geluid maak, weet de buurman dat ik wakker ben en word mijn naam geroepen en komt hij binnenvallen. ''Daar gaan we weer’’ denk ik dan. Woensdag stond hij om half 7 in m’n huisje om met een strijkijzer uit het jaar 0 zijn overhemd te komen strijken. Ook leuk dat deze buurman het briljante idee had om stroom af te tappen. Alleen een beetje jammer dat hij daarmee zowat mijn hele huisje opblies. Dit ging uiteraard gepaard met een soort lichtflits, vonken en rook haha. Hij schrok er zelf ook van. Maar dat weerhield hem er niet van om het nóg een keer te gaan proberen, weer zonder eerst het stroom er af te halen. Wat een sukkel zeg! (sorry buurman).
Ik heb eigenlijk nog niks verteld over het dierenleed hier. Ik hoor jullie al denken ''tuurlijk, daar heb je Maaike weer''. Maar gevoel voor dieren hebben ze hier niet. Heb al genoeg zielige / hartbrekende dingen gezien die ik jullie zal besparen. Maar nu hebben de overburen naast een varken, honden en duiven (ja die zitten dus niet alleen in Nederland bij de Bram Ladage) nu ook een schaap aangeschaft. Dit ziet met zijn poot vastgemaakt aan een touw aan een boom. Gevolg is dat hij steeds verstrikt zit, omvalt en heel hard mekkert. Ik vind het onwijs zielig maar had me voorgenomen om me er niet me te gaan bemoeien. Gevoel voor dieren kennen ze hier niet en we zijn nou eenmaal niet in Nederland. Maar ik kijk vanaf mijn huisje precies op het arme schaap (letterlijk) en kon het gemekker vanochtend niet meer aanhoren. Ik ben dus even gaan zeggen dat ik het heel zielig vind, dat hij los moet kunnen lopen, dat hij zo zijn poot bezeerd, dat hij te veel in de zon staat etc. Uit hun reactie kon ik wel opmaken dat ze me nu officieel voor gek hebben verklaard... Nou ja, heb m'n best gedaan! :-)
Tionana! Tot mijn volgende verslag!
Hele dikke kus!!
Maaike
-
22 Oktober 2015 - 12:33
Mams En Paps:
Ha Maaike,
Ja, dat is echt wat voor jou, zo'n schaap dat net voor je huisje ligt vastgebonden. Jij als dierenliefhebster is dat natuurlijk een gruwel om te zien.
Wederom een mooi verhaal van alles wat je meemaakt. Hopelijk gaat het lukken met die rolstoel.
Vett ekus. -
22 Oktober 2015 - 12:36
Roxanne :
Hé Maaik!
Leuk om weer iets te lezen. Nouja, de meeste dingen dan. Het is natuurlijk verschrikkelijk dat er een kind moet sterven aan een ziekte als malaria. De staat van het onderwijs gaat mij natuurlijk ook aan het hart!
Ik wens je nog heel veel mooie ervaringen toe en ik kan niet wachten om alle foto's te bekijken als je weer terug bent!
Veel liefs, Roxanne -
22 Oktober 2015 - 12:52
Els Van Den Beemt:
Hoi Maaike,
Wat een onwijs mooi (leuk) soms over verdrietige gebeurtenissen geschreven verslag.
Je tijd daar schiet al aardig op. Wat een goed werk doe je hier mee!
Veel succes weer!
Xx Je collega Els -
22 Oktober 2015 - 13:29
Jolijn :
Hoi Maaike!
Super om te lezen wat daar allemaal doet! Succes nog!
Groetjes Jolijn. -
22 Oktober 2015 - 14:25
Elise:
wederom weer een super mooi verhaal Maaik!! Geniet nog daar, doe je ding!! -
22 Oktober 2015 - 14:54
Renate :
Hey Maaik!
Net even je afgelopen drie verslagen gelezen.. Wat heftig allemaal zeg!
Vind het zo knap hoe je toch zo positief blijft en hoe je de mensen daar laat lachen..
En je hebt toch nog patatjes op daar hihi!! Lekkerrrr.
Heel veel succes en plezier nog daar!!
Xxxx Renate -
22 Oktober 2015 - 18:15
Tanja Ooms:
Hoi Maaike, wat verdrietig van dat jongetje, dat zal heftig zijn geweest. Dat plaats alles wel weer in een ander perspectief. Maar toch ook zielig voor dat schaap, goed dat je er toch wat van gezegd hebt, al snappen je buren waarschijnlijk niet waar je je druk over maakt -
22 Oktober 2015 - 19:00
Marjoooo:
Hey Topper!!
Wat een verhaal weer elke keer.. Vind het nog steeds super stoer van je dat je dit aan het doen bent! Gisteren hadden we het weer over je tijdens de training en volgens mij heb je een nieuwe bijnaam ;-) ja ja Malawi! Het begint hier frisser te worden dus denk als je over 1,5 week terug bent we lekker naar binnen gaan..
Succes met de inkoop van alle producten voor de kids, hopelijk kun je zelf al het resultaat zien voor je weg bent!!
Dikke knuffel chicki! xxx -
22 Oktober 2015 - 20:55
Reshma:
Dank voor je prachtige verslag.....arm kindje en arm schaapje....
Gelukkig kun je in de weekends lekker bijtanken xxxx -
22 Oktober 2015 - 21:00
Jetje:
Lieve zus,
Je verslag heb ik met een dubbel gevoel gelezen. Leuke en verdrietige verhalen.
Vandaag appte je dat je zo moe bent en dat kan ik me wel voorstellen na zulke intesieve dagen.
Je zit intussen over de helft van je avontuur dus geniet er nog lekker van.
Ik weet zeker als ik met jou was dat we dan dat schaap hadden bevrijd. Maar helaas werkt dat daar niet zo.
Hopelijk gaat het lukken met de rolstoel! Zet hem op!
En die buurman....wat een dommerd! Haha
Liefs en een kus van je kleine zus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
