Week 3
Blijf op de hoogte en volg Maaike
15 Oktober 2015 | Malawi, Zomba
Maandag 12 oktober
De maandag van deze week was zwaar. In de ochtend heb ik twee huisbezoeken afgelegd om twee kinderen te bezoeken welke een rolstoel en / of aangepaste stoel nodig hebben. Dit wordt betaald van mijn opgehaald donatie geld. Het eerste meisje is vijf jaar en heeft op haar tweede hersenvliesontsteking gehad. Zij kan niet praten, niet zien en niet zelf zitten. Zij ligt de hele dag en had hoorbaar ook longproblemen. Daarnaast was ze mager. Voor haar gaat er en aangepaste houten stoel gemaakt worden zodat ze in ieder geval zelf kan zitten. Van het volgende huisbezoek was ik echt ontdaan. De moeder van de jongen die we kwamen opzoeken was niet thuis. Maar toen wij een deur openende lag hij daar op de grond. De kamer had het meest weg van een stoffige stal. En daar lag hij, in z’n blootje helemaal onder het stof op de vieze vloer. Door de gevolgen van malaria is hij helemaal spastisch en kan hij enkel liggen. Hij was alleen thuis. Vreselijk. Ik vroeg of hij dorst had. Hij knikte van wel. Ik heb hem water gegeven en we hebben de fles en een appel bij hem achtergelaten. Deze jongen heeft een rolstoel maar deze is stuk en wordt dus niet gebruikt. Met mijn opgehaalde geld ga ik de rolstoel laten repareren en een aangepaste stoel laten maken. Maar tjonge, wat was dit schrijnend zeg. Ik was er van ondersteboven. De andere lokale vrijwilligers gaven ook aan dit niet kon en vroegen om een foto te maken om hier de moeder mee te confronteren. Want dit is, ook in Malawi, verwaarlozing en mishandeling.
Ik heb er goed over nagedacht en besloten om de foto van de jongen toch te plaatsen. Zijn onderlichaam heb ik er afgeknipt omdat een foto van een bloot kindje plaatsen niet mag. Mijn meeste foto’s zijn mooi en vrolijk. Het is niet mijn insteek om een zo triest mogelijke blog of foto’s te plaatsen, maar ook deze foto is de realiteit en wat ik hier mee maak. Daarnaast geeft het aan dat achter alle lachende gezichtje toch een hoop ellende schuil gaat. Want zelfs deze jongen, in deze ellende, lacht voor de camera en bij het krijgen van een appel….Al met al een trieste ochtend. Desondanks probeer ik het positief te bekijken. Want door deze huisbezoeken worden zij een héél klein beetje geholpen en krijgen zij een aangepaste stoel en rolstoel. Het lost bij verre niet alle problemen op, maar het is iets..
In de middag een begrafenis bijgewoond. Als er in een dorp iemand overlijdt wordt er op die dag niet gewerkt en gaat iedereen van (dat deel) van het dorp naar de begrafenis. Van mij wordt er ook verwacht dat ik mee ga. Nou, meer lokaal en cultureler dan dit ga je het nergens vinden hoor! Daar zat ik dan, op een akker in de schaduw van een boom bij de andere vrouwen te luisteren naar de pastoor. Waar ik uiteraard niks van verstond. Nonnen in witte kleding zongen. Daarna in een lange stoet van een paar honderd mensen naar de begraafplaats gelopen. Was ongeveer een half uur lopen. Hier in de hete middagzon heeft onder een grote boom de rest van de begrafenis plaatsgevonden. De vrouwen jammerde en huilde luidkeels, heel emotioneel. Maar dit is ook het enige moment dat het kan. De volgende dag dient er weer gewoon gewerkt te worden. Het verdriet zit er uiteraard nog, maar er wordt niet tot nauwelijks meer over gesproken. Door alle dagelijks beslommeringen is hier geen tijd en ruimte voor. Al met al een bijzonder ervaring!
Dinsdag 13 oktober
Vandaag weer vol frisse moed de dag begonnen! De ochtend drie uur gelopen voor een huisbezoek. Een jongetje met een waterhoofd bezocht dat zware lichamelijke beperkingen heeft. Ook voor hem wordt er van mijn donatie geld een aangepaste stoel gemaakt. De wandeling zelf was onwijs mooi! We moesten een berg over en daardoor was de wandeling wel erg pittig. In totaal kunnen er van mijn opgehaalde geld dus 3 kinderen geholpen worden. Super bedankt allemaal!!! I keep you posted! :-)
De middag een Childrens Corner gedaan die maar op een half uurtje lopen was. Heel erg leuk met de kids gespeeld! Veel gelachen. Er was een tweeling van 1,5 jaar die duidelijk ondervoed was. Hun twee broertjes van ongeveer 4 en 5 jaar moeten de hele dag voor hun zorgen. De moeder van deze kids heef 1 kind en 3 tweelingen. De vader is er vandoor gegaan. Zij werkt dus de gehele dag om voor inkomsten te kunnen zorgen. Gevolg is dat de kinderen de hele dag alleen zitten en de oudste kids niet allemaal naar school kunnen. Bij het verdelen van de rijst heb ik deze kinderen extra gegeven. Dat gebeurd niet vaak maar was hier echt nodig was. Je kon hun ribben tellen en hadden een opgezwollen buik. Vervolgens nemen de kids van 4 jaar de 1,5 jarige op hun rug, nemen hun pannetje rijst mee en gaan dit vervolgens samen opeten. Ondanks dat de oudste ook honger hebben, delen zij alles eerlijk met de jongste en daarmee de zwakste. Heel lief om te zien!
Woensdag 14 oktober
Vandaag ben ik bij de andere vier projecten van de organisatie langs geweest. Die liggen allemaal op ongeveer een half uur rijden vanaf mijn dorp. Leuk om te zien wat ze hier doen maar ben blij met de keus van mijn project. Dit past het best bij mij. Daarnaast heb ik ook echt een klik met de lokale vrijwilligers. We lachen heel wat af en hebben het gezellig! Die ga ik nog missen thuis.. De middag een ziekenhuis bezocht en een rondleiding gehad. Bijzonder om het reilen en zeilen van een Afrikaans ziekenhuis mee te maken.
Donderdag 15 oktober
Vandaag is het hier Moederdag en daarom wordt er niet gewerkt en is er dus geen project. Zo kunnen alle moeder genieten van deze mooie dag. Natuurlijk heb ik ook mijn mams aan de andere kant van de wereld wat laten horen <3
Vanaf deze week heb ik ook een nieuwe huismoeder. Ik had geen idee wie er zou komen. Maandag ochtend om 5.45 uur arriveerde Marie. Helaas is haar Engels niet veel beter dan dat van Selena, m’n vorige huismoeder. Maar ach, met handen en voeten en hard ja knikken op elke vraag komen we er wel uit hihi :-) Het is een schat van een mens. Er is hier al geopperd om burgerschap voor me aan te vragen, omdat ze vinden dat ik zo ben ingeburgerd haha! Week 3 is over de helft maar ben mn gevoel voor tijd een beetje kwijt.. Ik vind het een groot avontuur en bijzonder om deze ervaring, zo tussen de locals, mee te maken! :-)
Het aankomende weekend ga ik heerlijk relaxen bij Cape Maclear! Van het aller liefste vriendje heb ik een weekendje weg gehad ín Malawi, om even bij te tanken :-) Zon, strand en water! Dank je wel Lief, dat wordt genieten!
Bedankt voor de mooie reacties! Doet me goed.
Veel liefs,
Maaike
De maandag van deze week was zwaar. In de ochtend heb ik twee huisbezoeken afgelegd om twee kinderen te bezoeken welke een rolstoel en / of aangepaste stoel nodig hebben. Dit wordt betaald van mijn opgehaald donatie geld. Het eerste meisje is vijf jaar en heeft op haar tweede hersenvliesontsteking gehad. Zij kan niet praten, niet zien en niet zelf zitten. Zij ligt de hele dag en had hoorbaar ook longproblemen. Daarnaast was ze mager. Voor haar gaat er en aangepaste houten stoel gemaakt worden zodat ze in ieder geval zelf kan zitten. Van het volgende huisbezoek was ik echt ontdaan. De moeder van de jongen die we kwamen opzoeken was niet thuis. Maar toen wij een deur openende lag hij daar op de grond. De kamer had het meest weg van een stoffige stal. En daar lag hij, in z’n blootje helemaal onder het stof op de vieze vloer. Door de gevolgen van malaria is hij helemaal spastisch en kan hij enkel liggen. Hij was alleen thuis. Vreselijk. Ik vroeg of hij dorst had. Hij knikte van wel. Ik heb hem water gegeven en we hebben de fles en een appel bij hem achtergelaten. Deze jongen heeft een rolstoel maar deze is stuk en wordt dus niet gebruikt. Met mijn opgehaalde geld ga ik de rolstoel laten repareren en een aangepaste stoel laten maken. Maar tjonge, wat was dit schrijnend zeg. Ik was er van ondersteboven. De andere lokale vrijwilligers gaven ook aan dit niet kon en vroegen om een foto te maken om hier de moeder mee te confronteren. Want dit is, ook in Malawi, verwaarlozing en mishandeling.
Ik heb er goed over nagedacht en besloten om de foto van de jongen toch te plaatsen. Zijn onderlichaam heb ik er afgeknipt omdat een foto van een bloot kindje plaatsen niet mag. Mijn meeste foto’s zijn mooi en vrolijk. Het is niet mijn insteek om een zo triest mogelijke blog of foto’s te plaatsen, maar ook deze foto is de realiteit en wat ik hier mee maak. Daarnaast geeft het aan dat achter alle lachende gezichtje toch een hoop ellende schuil gaat. Want zelfs deze jongen, in deze ellende, lacht voor de camera en bij het krijgen van een appel….Al met al een trieste ochtend. Desondanks probeer ik het positief te bekijken. Want door deze huisbezoeken worden zij een héél klein beetje geholpen en krijgen zij een aangepaste stoel en rolstoel. Het lost bij verre niet alle problemen op, maar het is iets..
In de middag een begrafenis bijgewoond. Als er in een dorp iemand overlijdt wordt er op die dag niet gewerkt en gaat iedereen van (dat deel) van het dorp naar de begrafenis. Van mij wordt er ook verwacht dat ik mee ga. Nou, meer lokaal en cultureler dan dit ga je het nergens vinden hoor! Daar zat ik dan, op een akker in de schaduw van een boom bij de andere vrouwen te luisteren naar de pastoor. Waar ik uiteraard niks van verstond. Nonnen in witte kleding zongen. Daarna in een lange stoet van een paar honderd mensen naar de begraafplaats gelopen. Was ongeveer een half uur lopen. Hier in de hete middagzon heeft onder een grote boom de rest van de begrafenis plaatsgevonden. De vrouwen jammerde en huilde luidkeels, heel emotioneel. Maar dit is ook het enige moment dat het kan. De volgende dag dient er weer gewoon gewerkt te worden. Het verdriet zit er uiteraard nog, maar er wordt niet tot nauwelijks meer over gesproken. Door alle dagelijks beslommeringen is hier geen tijd en ruimte voor. Al met al een bijzonder ervaring!
Dinsdag 13 oktober
Vandaag weer vol frisse moed de dag begonnen! De ochtend drie uur gelopen voor een huisbezoek. Een jongetje met een waterhoofd bezocht dat zware lichamelijke beperkingen heeft. Ook voor hem wordt er van mijn donatie geld een aangepaste stoel gemaakt. De wandeling zelf was onwijs mooi! We moesten een berg over en daardoor was de wandeling wel erg pittig. In totaal kunnen er van mijn opgehaalde geld dus 3 kinderen geholpen worden. Super bedankt allemaal!!! I keep you posted! :-)
De middag een Childrens Corner gedaan die maar op een half uurtje lopen was. Heel erg leuk met de kids gespeeld! Veel gelachen. Er was een tweeling van 1,5 jaar die duidelijk ondervoed was. Hun twee broertjes van ongeveer 4 en 5 jaar moeten de hele dag voor hun zorgen. De moeder van deze kids heef 1 kind en 3 tweelingen. De vader is er vandoor gegaan. Zij werkt dus de gehele dag om voor inkomsten te kunnen zorgen. Gevolg is dat de kinderen de hele dag alleen zitten en de oudste kids niet allemaal naar school kunnen. Bij het verdelen van de rijst heb ik deze kinderen extra gegeven. Dat gebeurd niet vaak maar was hier echt nodig was. Je kon hun ribben tellen en hadden een opgezwollen buik. Vervolgens nemen de kids van 4 jaar de 1,5 jarige op hun rug, nemen hun pannetje rijst mee en gaan dit vervolgens samen opeten. Ondanks dat de oudste ook honger hebben, delen zij alles eerlijk met de jongste en daarmee de zwakste. Heel lief om te zien!
Woensdag 14 oktober
Vandaag ben ik bij de andere vier projecten van de organisatie langs geweest. Die liggen allemaal op ongeveer een half uur rijden vanaf mijn dorp. Leuk om te zien wat ze hier doen maar ben blij met de keus van mijn project. Dit past het best bij mij. Daarnaast heb ik ook echt een klik met de lokale vrijwilligers. We lachen heel wat af en hebben het gezellig! Die ga ik nog missen thuis.. De middag een ziekenhuis bezocht en een rondleiding gehad. Bijzonder om het reilen en zeilen van een Afrikaans ziekenhuis mee te maken.
Donderdag 15 oktober
Vandaag is het hier Moederdag en daarom wordt er niet gewerkt en is er dus geen project. Zo kunnen alle moeder genieten van deze mooie dag. Natuurlijk heb ik ook mijn mams aan de andere kant van de wereld wat laten horen <3
Vanaf deze week heb ik ook een nieuwe huismoeder. Ik had geen idee wie er zou komen. Maandag ochtend om 5.45 uur arriveerde Marie. Helaas is haar Engels niet veel beter dan dat van Selena, m’n vorige huismoeder. Maar ach, met handen en voeten en hard ja knikken op elke vraag komen we er wel uit hihi :-) Het is een schat van een mens. Er is hier al geopperd om burgerschap voor me aan te vragen, omdat ze vinden dat ik zo ben ingeburgerd haha! Week 3 is over de helft maar ben mn gevoel voor tijd een beetje kwijt.. Ik vind het een groot avontuur en bijzonder om deze ervaring, zo tussen de locals, mee te maken! :-)
Het aankomende weekend ga ik heerlijk relaxen bij Cape Maclear! Van het aller liefste vriendje heb ik een weekendje weg gehad ín Malawi, om even bij te tanken :-) Zon, strand en water! Dank je wel Lief, dat wordt genieten!
Bedankt voor de mooie reacties! Doet me goed.
Veel liefs,
Maaike
-
15 Oktober 2015 - 07:33
Mark:
Hoi Maaike,
wat een bijzonder verhalen weer. Echt zo erg wat je dan allemaal tegen komt.
Kinderen die helemaal niks hebben, niet kind kunnen zijn. Ziek in een schuurtje liggen, echt allemaal niet normaal.
Goed om te horen dat je 3 kinderen hebt blij kunnen maken met het geld wat je van ons allemaal hebt ontvangen. Wanneer zijn de stoelen klaar?
Veel plezier met je relax weekend wat je van Rashad heb ontvangen, even lekker bij tanken.
Pas goed op je zelf en we zien je nieuwe blog wel weer verschijnen. Dan ga ik ook maar eens werken.
gr Mark -
15 Oktober 2015 - 07:54
Renée:
Wauw Maaike, heftig verhaal dit keer! Kreeg er kippenvel van.
Geniet lekker van je weekendje weg en succes nog!
Je bent een topper xxxxx -
15 Oktober 2015 - 08:59
Tanja:
Hoi Maaike, wat een verhaal, zo triest. En ongelofelijk hoe die jongen dan toch zo lachend op de foto gaat. Wordt er naar van. Fijn dat je wel hulp kan bieden.
De tijd gaat snel he, mooi dat je komend weekend nog kan genieten en relaxen. Maar jeetje wat neem jij indrukwekkende mooie maar ook trieste herinneringen mee.
Geniet er van en zorg ook goed voor je zelf. Xxx Tanja -
15 Oktober 2015 - 09:02
Els Van Den Beemt:
Hoi toppertje Maaike,
Ben onder de indruk van je ervaringen. Een wereld van verschil met die van de onze! Geniet van je weekend, je hebt het verdiend!
Groetjes van je collega Els -
15 Oktober 2015 - 10:09
Lies:
Hey Maaike,
Ik ben trots op je. Ik vind het zooo stoer van je. Wat een verhalen zeg. Fijn dat je best vaak je verslag kunt versturen, zo blijven wij op de hoogte. Geniet van je relax-weekendje! Lekker al het stof van je afspoelen... Groetjes Lies -
15 Oktober 2015 - 10:51
Patricia Van Dijk:
Jeetje Maaike wat heftig allemaal, wat een trieste situatie voor dat jongetje. De foto van dat jongetje is echt te erg voor woorden, wat een leven...Ben blij dat je wat hulp kan bieden. Wat hebben wij het hier toch goed...... je bent een topper dat je je zo inzet.... geniet van je relax weekendje. -
15 Oktober 2015 - 12:51
Marije:
Ha Maaik,
Fijn dat er op deze wereld zulke toppers als jij zijn die deze mensen kunnen helpen.
Keep up the good work!
Liefs! -
15 Oktober 2015 - 13:08
Pauline:
Hé Maaike,
Heel indrukwekkend wat je allemaal mee maakt lijkt me. En wat kun je het mooi opschrijven.
Zorg goed voor jezelf, het is voorbij voor je er erg in hebt.
Lieve groeten, Pauline -
15 Oktober 2015 - 14:28
Elise:
Wauw Maaik, wat ben jij een topper! Tijdens het lezen van je weekbericht kreeg ik helemaal kippenvel. Wat een akelige omstandigheden voor die kindjes en wat lever jij goed werk zeg!! Ik ben super trots op je!
Geniet van je weekend pure ontspanning, en kijk uit naar je volgende blog!
Liefs, je Afrika-vriendinnetje -
15 Oktober 2015 - 14:44
Amber:
Hoi M -
15 Oktober 2015 - 14:50
Amber:
Hoi Maaike,
Wat een indrukwekkende situaties heb je meegemaakt en wat goed dat je echt wat kan betekenen voor de arme bevolking. Je bent echt een stoere chick!
Ik wens je nog heeeeeel veeeel plezier toe!
Liefs Amber -
15 Oktober 2015 - 17:36
Kerstin :
Hé Maaike,
Lees nu pas al je verhalen! Wat mooi geschreven!!! Petje af!
Maar nog meer petjes af voor wat je daar allemaal doet.
Bizar wat je allemaal ziet en mee maakt. Je doet veel goeds voor de locale. Zet 'm op!
Liefs Kers -
15 Oktober 2015 - 18:57
Roxanne :
Heey Maaik,
Wat gaat de tijd snel, week 3 alweer.
Ook deze week weer een indrukwekkend verslag van de omstandigheden, ik vind het mooi om te lezen hoe jij hiermee omgaat!
Heel veel plezier dit weekend!
Veel liefs,
Roxanne -
15 Oktober 2015 - 21:53
Joke:
Hoi Maaike, wat indrukwekkend en emotioneel is dit allemaal wat je beschrijft. Wat mooi ook dat je je kennis en ervaring kan inzetten om te helpen. Een fijn relaxweekend en daarna nog een goede tijd verder in je project! Groetjes, Joke -
17 Oktober 2015 - 13:04
Joke:
Ha Maaike,
Wat heftig allemaal zeg. Heel fijn dat we ook een beetje konden bijdrage aan de ellende daar. Mooi om alles te lezen.
Geniet van de welverdiende relaxweekend.
Liefs
Joke -
17 Oktober 2015 - 19:32
Rianne :
Indrukwekkend. Allemaal. Maaike
Succes. Nog
Gr rianne -
18 Oktober 2015 - 10:43
Frank En Lot:
He maaik, op de valreep nog even een reactie. Het beeld wat je schetst klopt wel bij wat de meeste mensen zich voorstellen van Afrika. Toch is het aangrijpend om dat beeld weer bevestigd te krijgen. Ondanks dat je goed werk doet zie je maar weer hoe oneerlijk het verdeeld is in de wereld. Die jongen met die appel krijg ik al dagen niet van mijn netvlies.
Begrijp heel goed dat ze je daar willen houden, maar wij willen je ook graag weer heelhuids terug! Je doet mooi werk en voor aantal mensen maak je absoluut het verschil!!
Geniet er van en doe (zoals altijd) je best!
Xxx Frank en lot
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
