Week 2

Lieve allemaal! Een update uit het verre Malawi:

Maandag 5 oktober
Na een heerlijk weekend maandag weer begonnen aan een nieuwe werkweek! Sta elke dag om half zes op. De ochtend weer de handen aan de mouwen gestoken met het repareren van een huis. Na het middag eten (rijst en groente) weer naar het project. Ik ben naar een Childrens Corner geweest op ongeveer 45 minuten lopen. Leuk, want hierdoor zie ik wat meer van de omgeving. En de omgeving was echt schitterend! Veel meer groen dan bij Thundu (mijn eigen dorp). Het was een klein dorpje en er kwamen zo een 30 kinderen. Bij de Childrens Corners wordt er met de kinderen gespeeld, maar wel altijd met een achterliggend gedachten. Bijvoorbeeld het aanleren van sociale vaardigheden, leren omgaan met fysiek contact etc. Hiervoor heeft YODEP een cursus van Unicef gevolgd. Na de spellen hebben we rijst uitgedeeld. Vaak heb ik aan het eind van de dag een dubbel gevoel. De omgeving is heel mooi en geniet van alles wat ik mee maak. Daarnaast zijn de kinderen super vrolijk en vinden ze de spelletjes helemaal te gek. Maar als je deze kinderen wat beter gadeslaat zie je goed dat de armoede groot is. Een paar kids lopen enkel in een kapotte onderbroek, de kinderen zijn vaak vies en sommige zien er ook ziek uit. Des te meer bijzonder dat deze kids maar zo weinig nodig hebben om vrolijk te zijn en hard te lachen. Ze vinden het al fantastisch als je achter ze aan rent en ze kietelt.

Dinsdag 6 oktober
Vandaag meegeholpen met het bouwen van een ‘’w.c’’. Een diep gat met hierom heen vier muren. Selena had hierna voor de lunch frietjes gebakken. Jammieeeeeee!!! Met wat aardappels, beetje olie en een gare pan kreeg ze het toch voor elkaar om heerlijke frietjes te bakken. Ik was een gelukkig mens haha  .Na de lunch een goed uur gelopen met behoorlijk wat kilo’s rijst op m’n rug om weer een Childrens Corner te organiseren. In dit dorp met de kinderen een spel gespeeld waarin ze leren om voor een publiek te moeten praten. Daarnaast stond centraal dat ze mogen vertellen wat ze meemaken en dat het oké is om je gevoelens en mening te geven. Ik heb niet alles kunnen volgen wat spreek de taal natuurlijk niet. Na het koken en uitdelen van de rijst snel weer terug gelopen om voor het donker thuis te zijn. Was kapot na deze dag. Helaas net te laat terug voor het toilet, de kakkerlakken invasie had al plaats gevonden… :-( Een paar kan ik eraan, maar meer dan zeven word me nog steeds te veel haha.

Woensdag 7 oktober
Vanochtend het huis afgebouwd waar we een paar ochtenden aan gewerkt hebben. Het oude vrouwtje is erg blij :-) En daar gaat het om! In de middag was het waterkraantje op het plein bij YODEP stuk. Hierdoor spoot het water eruit en ontstond er een grote fontein. Kinderen leren hier om niet met water te spelen en dat doen ze dan ook niet. Heb echter de verleiding bij 30 graden niet kunnen weerstaan.... Want het water spoot er sowieso uit, of wij er nu in zouden spelen of niet. Na een aantal keer heen en weer door het water te hebben gerend volgde er al snel een hoop kids. Ze vonden het fantastisch, danste, zongen en maakte er een heel watergevecht van. De lokale vrijwilligers van YODEP stonden lachend te kijken maar deden toch niet mee. Uiteindelijk werd de kraan gemaakt en ben ik naar de Childrens Corner in mijn eigen dorp gegaan. Hier zijn veel kinderen en het verdelen van de rijst vond ik weer vervelend. We proberen alles zo eerlijk mogelijk te verdelen maar dat blijft lastig. Sommige kinderen worden bijna onder de voet gelopen. We hebben ze nu in groepe n van 10 naar voren laten komen om hun beker te laten vullen. Hierdoor verliep het wat rustiger dan vorige keer.

Donderdag 8 oktober
Vandaag bij de Special Needs geweest. Dit is voor kids met een fysieke en / of mentale beperking. Gezien het werk wat ik thuis doe hadden ze hierbij van mijn nogal wat verwachtingen. En werd ook gelijk voor het blok gezet. Ik werd naar binnen geroepen, had geen idee waarom, en daar zat een meisje en haar moeder. Het was haar eerste keer bij Special Needs en aan mij de taak om er achter te komen wat zij heeft en om een ‘’plan’’ voor haar op te stellen. Dit meisje is doof, kan niet praten en heeft een ontwikkelingsachterstand. Meer dat dan kon ik niet boven tafel krijgen. De kinderen hier hebben ook geen diagnose. Besloten om te gaan proberen haar gebarentaal wat uit te breiden en haar moeder wil graag dat ze meer sport activiteiten gaat ondernemen. Daarnaast bij wat andere kinderen meegekeken en met een groepje gekleid (met een soort deeg).

Vrijdag 9 oktober
Bij het opstaan zag ik in huis overal donken plekken en donker lijnen. Met m’n hoofdlamp zag ik vervolgens dat het overal krioelde van de dikke bijtende mieren! Het waren er echt bizar veel!! Ze liepen in het huis, maar ook om het huis en bij de w.c. Nooooooooooo kriebel kriebel! Hier had ik dus geen zin in. Gelukkig kwam Selena snel aan die is ze te lijf gegaan met een zwabber en water. Geen idee waar die ineens vandaan kwamen…
Vandaag op het project even gekeken bij de ICD (kleuterklas) en hierna een korte evaluatie gehad van de week. Waarin vooraf eerst even werd gebeden en bedankt werd dat wij mensen kunnen helpen etc. Stelde verder niet zo veel voor. Hierna hebben we mijn donatie geld besproken. Meerdere opties zijn doorgenomen. Voor de kids bij Special Needs ga ik kijken of iemand een rolstoel / aangepaste stoel nodig heeft. Dit kunnen de mensen hier absoluut niet betalen. Ik zag en jongen met spasme in zijn benen en vergroeide enkels. Daarnaast heeft hij ook cognitieve problemen, kan hij kan niet lopen en praten. Zijn moeder moet hem en zijn baby zusje naar alles toe dragen. Dit gaat nu nog net, maar deze jongen is een jaar of 8 en zal binnenkort echt te zwaar gaan worden. Mogelijk dat ik voor hem een rolstoel aanschaf waar hij rondom zijn eigen huisje wat in kan verplaatsen. En natuurlijk kan zijn moeder hem ook duwen. Er zijn ook kids bij Special Needs die een aangepast stoel hebben omdat zij anders niet kunnen zitten. Deze moeten gerepareerd worden. Aanstaande maandag en dinsdag ga ik op huisbezoek om in kaart te brengen bij welke (rol)stoel wat gedaan / gerepareerd moet worden. Hierna horen jullie meer :-) Met een ander deel van het geld koop ik waarschijnlijk een geit voor een van deze gezinnen. De moeders van een kind met beperkingen lopen inkomsten mis omdat zij thuis zitten bij hun kind. Een geit betekend inkomsten. Een ''vrouwelijke geit'' kan voor baby geitjes zorgen en die kunnen weer verkocht worden of opgegeten worden. Maar ook hier horen jullie later meer over!

Verder is het hier warm. Ruim 30 graden. En mogelijk dat de temperatuur nog wat op gaat lopen. Als je op het strand ligt is dat natuurlijk heerlijk. Maar om een hele dag buiten te werken (met een warme lappa, soort rok, om) in deze temperatuur is best pittig! Pfoe! In mijn slaapkamer kan de warmte niet weg dus hier blijft het ook warm. Zelfs het water is warm dus er is geen verkoeling. Maar verder niks te klagen. Liever de hitte dan dat ik hier met het naderende regenseizoen zit en alles wegspoelt. De communicatie blijft lastig. En dat komt meestal niet door het taalverschil maar het cultuurverschil. In Nederland zijn we direct en daar staan we om bekend. Daarbij hou ik ook van het maken van concrete plannen: Wie, wat, wanneer en hoe. Nou, dat gaat in Malawi nét even iets anders haha. Er wordt omheen gedraaid en er wordt dus niet gezegd wat ze daadwerkelijk bedoelen. Hierdoor moet ik vaak raden wat ze willen zeggen. Daarnaast zijn de Malawianen zijn snel verlegen. Ik weet dat zij er omheen draaien, zij weten dat ik direct ben en uiteindelijk komen we er wel uit. Maar met het plannen maken voor mijn donatie geld merk ik dan goed dat het me allemaal te langzaam gaat. Maar ook dit komt vast goed! :-) Ik spreek ondertussen een basis woordje Chichewa. Goedemorgen/ middag /avond wensen. Vragen hoe het gaat. Bedankt. Tot ziens. Kip. Foto etc kan ik nu zeggen. Het is lastig want het lijkt totaal niet op Nederlands, Engels of welke taal dan ook haha! Ik kijk ook elke dag weer vol bewondering hoe de oudere zussen voor hun jongere broertje of zusje zorgen. Vanaf een jaar of 5 nemen de meisjes de hele dag hun broertje of zusje mee. Op de rug met een doek of aan de hand. Vind soms wel sneu dat deze meiden wel belemmerd worden in bijvoorbeeld het spelen. Zodra het kleine boertje/zusje huilt, zorgt de ‘’grote’’ zus er gelijk voor dat zij aan de kant gaat zitten om te troosten. Ook met het uitdelen van de rijst zorgen zij dat ook de kleintjes genoeg krijgen. Mooi om te zien.

Nou, het is een veel langer verhaal geworden dan ik van plas was! Ik kan nog zó veel meer vertellen over het leven hier en wat ik mee maak. Maar ga er toch echt een eind aan breien. Ga even m’n kleding in een teil wassen en vanavond naar een verjaardag in een ander dorpje van een van de vrijwilligers: weekend! Hoop dat jullie, ook met behulp van de foto’s, een beetje een beeld hebben hoe het er hier aan toe gaat. Maar mijn ervaring aan jullie uitleggen voelt als aan iemand die nog nooit een mango op heeft, uitleggen hoe een mango smaakt.

Liefs en een dikke kus uit Afrika!

Maaike